Guy Verlinde & Olivier Vander Bauwede (B) Blues Missy Sippy Gent (03-09-2020) info club: Missy Sippy Gent info artist: Guy Verlinde © Rootsville 2020

Corona gooit al maanden roet in het eten. Daardoor was het dan ook een eeuwigheid geleden dat ik mijn favoriete juke joint aan de Leie nog een bezoek had kunnen brengen. Hoewel ze vanaf de zomer niet hadden stilgezeten daar in Gent, want er werden wekelijks luisterconcerten allerhande gegeven, in het kader van de “Summer Sessions”. Jammer voor mij was ik er niet geraakt en ik was dan ook besloten om daar iets aan te doen. Dus toen ik zag dat Guy en Olivier langs gingen komen, reserveerde ik onmiddellijk een plaatsje.

Het was zo’n succes dat er zelfs besloten werd om een tweede sessie te geven. Op naar Gent dus. Ik had een tijd terug het duo aan het werk gezien op Summer Blues Fever in Lessen, en ze hadden mij gewoon omver geblazen. Guy en Olivier zijn ondertussen “incontournables” geworden in de Belgische muziekscene. Met zijn nieuwste plaat ‘All Is Forgiven” heeft Guy een serieuze parel uitgebracht, waarbij hij duidelijk de bluesgrenzen overstijgt en zijn talent als singer-songwriter uitstalt. Olivier is de perfecte sidekick voor het project dat Guy op poten heeft gezet. Een supertalent op de Mississippi saxofoon en vooral een veelzijdige muzikant.

In deze tijden kregen we een ingetogen optreden met liedjes over hoop, medeleven, liefde en vooral de liefde voor de muziek. De joint was volgelopen, rekening houden natuurlijk met de corona-maatregelen. Plaatsje op de eerste rij was gereserveerd, mijne Flandrien stond koud, ik was er volledig klaar voor.

Stipt op tijd kwam Tiny Legs Tim de aankondiging doen en we waren vertrokken met het wondermooie “All Is Forgiven” gevolgd door “Take These Roots”. Bij deze was de toon gezet voor de rest van het optreden, we werden onmiddellijk bij de keel genomen door de ingetogen nummers van het duo.  Met het swingende “Play Your Blues” mocht het tempo iets omhoog , waarna we getrakteerd werden op ‘I Shall Not Be Moved’, knap gebracht met mooie tweestemmigheid. Bij ‘Dance Through The Night’ haalde Olivier de lapsteel boven en bewees alweer dat hij van alle markten thuis is.

De Missy Sippy baadde in een aangename, serene sfeer, het publiek genoot met volle teugen. Guy weet zijn nummers perfect over te brengen, met de nodige bindteksten die je wegwijs maken in zijn songs en geregeld doorspekt met een vleugje humor. ‘Ain’ Nobody Gotta Hold me Down’ en het nieuwe ‘In July’ werden ons op een zilveren schoteltje aangebracht. Bij dit laatste mocht Olivier zijn kunnen bewijzen op “het chromatieksen” zoals Guy het verwoordde en dat deed hij op schitterende wijze, er hing een Toots-sfeertje in de keet.

Met ‘Do That Boogie’ kon er wat geshaked worden, weliswaar op corona wijze, zijnde enkel je achterste wat verschuiven  op je stoel.  Met ‘Baby I’m Your Man’ kregen we een verhaal over liefde op latere leeftijd, stuk dat lekker in elkaar steekt als jet het mij vraagt. Stilaan gingen we naar het einde toe en sloot Jimi’s ‘Voodoo Child’ het geheel af. Niet zomaar een cover maar een eigen bewerking van het nummer. Knap gedaan . Soms klinkt Guy’s gitaar wat Spaans maar het geheel heeft een rauwe Delta klank dat doet denken aan Jr Kimborough of Burnside. Olivier levert hierop alweer een geweldig stukje harmonica af. Wat volgde was een meer dan verdiend daverend applaus. En na het rondgaan van de obligate “hoed”, trakteerde het duo ons op 2 bissers, waaronder een nieuw nummer getiteld ‘No More’.

Gezien er nadien nog een tweede concert volgde, verlieten wij met een goed gevoel de Missy Sippy. Iedereen tevreden en hopend op nog meer van zulke concerten in de toekomst. Man, wat hebben wij zo’n avonden gemist....

Marcel